Van de handelsoorlog tussen de VS en China tot het conflict in Oekraïne en het geweld in Congo: in zowat elk geopolitiek conflict van vandaag spelen kritieke grondstoffen een sleutelrol. Ze zijn onmisbaar voor onze welvaart. Maar Europa dreigt terrein te verliezen in de strijd om toegang tot deze schaarse rijkdom, met directe gevolgen voor onze bedrijven.
Door Stephanie De Smedt, Raphael Cockx en Thomas Roelens 24 April 2025
Na maanden onderhandelen ondertekenden Washington en Kiev vorige week donderdag een intentieverklaring die de Verenigde Staten toegang moeten verschaffen tot de cruciale grondstoffen in de rijke Oekraïense bodem. De Amerikaanse president Donald Trump drong al langer aan op een deal waarmee Oekraïne de militaire steun die de VS al leverden kan terugbetalen. Al zou een deel van de opbrengst van de ontginning ook moeten dienen om het land herop te bouwen.
De overeenkomst - die mogelijk deze week officieel bekrachtigd wordt - legt genadeloos bloot hoe fel de mondiale strijd om kritieke grondstoffen woedt. De wereldwijde wedloop om innovatie en technologische vooruitgang kan niet los gezien worden van de vlotte beschikbaarheid en betaalbare levering van die materialen.
Maar wat maakt bepaalde grondstoffen nu zo cruciaal? En waar halen we ze? De Tijd brengt de kritieke grondstoffen in kaart.
Zo goed als elke grondstof is uiteindelijk terug te leiden tot het periodiek systeem van 118 chemische elementen, vaak de tabel van Mendelejev genoemd.
Alledaagse voorwerpen bevatten veel meer van die chemische elementen dan we vaak denken. Voor de productie van een smartphone zijn er niet minder dan 29 elementen uit onze tabel nodig.
Er zit aluminium Al in de behuizing, koper Cu in de bedrading en tin Sn in de elektrische circuits van een smartphone. Maar ook veel exotischere elementen als gallium Ga, praseodymium Pr en tantaal Ta.
Veel van die onmisbare elementen zijn echter (relatief) zeldzaam. Zo is er in de VS of de EU geen primaire productie van magnesium en levert China wereldwijd ondertussen 85% van het geraffineerd magnesium.
Sinds 1 december legt China echter beperkingen op aan de export van magnesium. Het land loste daarmee een eerste waarschuwingsschot na de verkiezing van Donald Trump als nieuwe Amerikaans president.
De beperkingen treffen ook Europa. Magnesium is een van de 34 grondstoffen die Europa bestempelt als kritieke materialen. Ook 18 andere elementen die we in onze smartphones terugvinden staan op die lijst.
De toepassingen zijn nog veel diverser dan onze smartphone. Een hele reeks strategische technologieën die nodig zijn voor communicatie, hernieuwbare energie, elektrisch rijden, industrie en ruimtevaart kunnen niet zonder kritieke grondstoffen.
In een recent rapport identificeerde de Europese commissie 15 kerntechnologieën waarvoor ze onmisbaar zijn. De grondstoffen worden gebundeld in zes groepen. De dikte van de lijn geeft aan hoe belangrijk één van die groepen is voor de bewuste technologie.
Dat maakt duidelijk dat de sector van windturbines heel sterk afhankelijk is van één groep, namelijk die met zeldzame aardmetalen, magnesium en boor.
Omgekeerd steunt bijvoorbeeld de productie van smartphones, laptops en tablets in ongeveer even grote mate op elk van de zes materiaalgroepen.
Ondanks de onderlinge verschillen doet vandaag elke kerntechnologie een beroep op minstens enkele elementen die als strategisch beschouwd worden.
Ook de lijst van militaire toepassingen is lang. Zo waarschuwde de Amerikaanse denktank CSIS onlangs nog dat de VS zonder zeldzame aardmetalen in de problemen komen bij de productie van F-35-gevechtsvliegtuigen, onderzeeërs, Tomahawk-raketten, radarsystemen, militaire drones en slimme bommen. CSIS wijst er bijvoorbeeld op dat voor de productie van één F-35 408 kilogram aan aardmetalen nodig is.
Veel van die onmisbare elementen zijn echter uiterst zeldzaam. Europa en de VS sloten in het verleden hun mijnen, in de overtuiging dat ze die vuile business maar beter konden outsourcen. Het uitgangspunt was dat de wereldmarkt haar rol zou spelen. Vandaag is de vaststelling dat andere landen daadwerkelijk in de bres sprongen, maar dat ze een strategisch wapen gemaakt hebben van die cruciale grondstoffen.
Meer dan wie ook heeft China zich de voorbije twee decennia incontournabel gemaakt als leverancier van enkele absoluut onmisbare grondstoffen. Het land domineert de ontginning en verwerking van talloze materialen die cruciaal zijn voor halfgeleiders, defensietechnologie en hernieuwbare energie.
Die dominantie gebruikt China almaar vaker als pasmunt in de handelsoorlog met de VS. Peking kondigde begin deze maand strenge exportbeperkingen aan voor zeven zogenaamde zeldzame aardmetalen - een groep van chemische elementen die onder meer onmisbaar zijn voor militaire toepassingen. Alleen wie van de Chinese overheid een exportlicentie krijgt, kan ze straks nog bemachtigen. Zelfs afgewerkte producten met die elementen mogen niet zomaar meer worden uitgevoerd.
Het is niet de eerste keer dat China zijn macht laat gelden. Het aantal door overheden opgelegde beperkingen op de uitvoer van kritieke grondstoffen wereldwijd vervijfvoudigde tussen 2009 en 2022, grotendeels gedreven door het Chinese protectionisme. Naast de zeldzame aardmetalen kwamen daar de voorbije twee jaar nog grafiet, antimoon, gallium en germanium bij.
Bron: Europese commissie, IEA, OESO
De grondstoffendeal met Oekraïne past dan ook in Trumps strategie om de Amerikaanse afhankelijkheid van China te doorbreken. Ook tijdens zijn eerste ambtstermijn zette hij de jacht op kritieke grondstoffen al hoog op de agenda en sindsdien is de honger van de VS alleen maar toegenomen. Het is geen toeval dat Trump zijn zijn zinnen gezet heeft op Groenland en Canada, stuk voor stuk landen met rijkgevulde bodems. Ook Trumps milde houding ten aanzien van de Rusissche president Vladimir Poetin kan eveneens in dat licht gezien worden.
Ondertussen kijkt Europa van aan de zijlijn toe. De EU aast op dezelfde materialen voor haar groene en digitale toekomst, maar dreigt tussen het geopolitieke spierballengerol van de grootmachten te worden vermalen. Nochtans moeten ook de Europese lidstaten binnenkort aanschuiven bij China om een importlicentie voor zeldzame aardmetalen te bekomen. Voor liefst vijf van de zeven elementen die op de lijst staan is China onze enige leverancier.
Met de Critical Raw Materials Act probeert Europa wel een strategie op poten te zetten die tot meer autonomie moet leiden. Tegen 2030 zou geen enkel niet-EU-land meer dan 65 procent van één grondstof mogen leveren. Tegelijk moeten we zelf instaan voor de verwerking en raffinage van minstens 40 procent van de grondstoffen die hier jaarlijks verbruikt worden.
Eind vorige maand publiceerde de Unie alvast een lijst van 47 projecten die op Europese steun kunnen rekenen. Het gaat zowel om ontginnings-, verwerkings- als recyclage-initiatieven, verspreid over heel Europa, van Finland tot Portugal.
Maar waar de spade in de grond gaat, stoot die vaak op tegenwerking. Zo ligt een geplande nieuwe lithiummijn in Portugal stil na protest van milieuactivisten die wijzen op de milieuschade en het intensieve waterverbruik.
De Europese Unie kijkt ook buiten haar grenzen naar manieren om haar afhankelijkheid van kritieke grondstoffen te verminderen. Sinds 2021 sloot de EU 14 strategische samenwerkingen met potentiële leveranciers van zeldzame materialen.
Daaronder vallen ook akkoorden met Oekraïne, Canada en Groenland. Het recente ellebogenwerk van de VS dreigt nu een aantal van die deals te doorkruisen.
Elders wordt Europa geconfronteerd met ethische dilemma's. Om toegang te krijgen tot cruciale grondstoffen moeten soms deals gesloten worden met regimes van een bedenkelijke reputatie. Een derde van de grote toeleveranciers aan de EU scoort slechter dan China op vlak van deugdelijk bestuur, volgens berekeningen van de Wereldbank.
Zo halen we meer dan een derde van ons tantaal - een onderdeel van het conflictmateriaal coltan - uit Congo. Met buurland Rwanda sloot de EU onlangs een akkoord, terwijl er tussen beide landen een oorlog aan de gang is en NGO's al langer waarschuwen voor de grootschalige doorvoer van gestolen Congolese grondstoffen via Rwanda.
Die zorgen werden onlangs concreet toen de Belgische grondstoffenhandelaar Traxys in opspraak kwam in een rapport van de ngo Global Witness. Die verdenkt het bedrijf ervan zijn import uit Rwanda nog op te schalen, ondanks het feit dat VN-experts aangeven dat daar vermoedelijk een groot aandeel conflictmineralen tussen zit.
Ook voor Vlaanderen valt het belang van een vlotte en betaalbare aanvoer van al die kritieke materialen niet te onderschatten. Het onderzoeksinstituut Vito lijstte in een rapport bijna 120 Vlaamse bedrijven op die zich bezighouden met toekomstgerichte technologieën in de hele waardeketen: van basismaterialen tot volledig afgewerkte producten. Vlaanderen heeft dan wel geen mijnen, er zijn verschillende spelers die grondstoffen verwerken of recycleren.
Zo produceert Umicore in zijn fabriek in Olen germanium, dat wordt onder meer gebruikt in zonnepanelen voor satellieten. Germanium komt in de natuur niet voor als zuiver metaal. Het wordt voornamelijk gewonnen als bijproduct uit de productie van zink, zilver, lood of koper of uit steenkool Steeds vaker wordt het, zoals bij Umicore, ook gerecycleerd.
Alles samen zijn er bijna 140 vestigingen van bedrijven die kritische of strategische materialen verwerken. Ze liggen verspreid over zo goed als heel Vlaanderen en werken soms ook samen binnen technologische of historische clusters. Dat zorgt voor belangrijke competitief voordelen. Maar het betekent ook dat de gevolgen van het wegvallen van een schakel niet beperkt blijven tot dat ene bedrijf.
Een goede dertig daarvan houdt zich bezig met de productie van basismetalen, met name staal en roestvrij staal, aluminium, koper, lood, zink, tin en nikkel.
De productie van speciale metalen als antimoon, bismut, indium, kobalt, lithium, zilver of goud gebeurt in Vlaanderen op slechts een handvol plaatsen.
Bij Campine in Beerse wordt jaarlijks niet minder dan 45 procent van de Europese vraag naar antimoon geproduceerd. Antimoon, gebruikt als brandvertrager, in kogels en in zonnepanelen, komt als 'nieuwe' grondstof bijna alleen nog uit China. Campine ontwikkelde echter een manier om het ook te recycleren uit loodbatterijen.
Een goede zet, want afgelopen zomer vaardigde China exportbeperkingen uit voor antimoon. Die maatregel kwam er als een antwoord op Amerikaanse wetgeving om China de toegang tot geavanceerde chiptechnologie te ontzeggen. Sindsdien klopt zelfs de Amerikaanse defensie op de deur in de Kempen.
Informatie over welke grondstoffen door de EU als kritiek en/of strategisch beschouwd worden is beschikbaar op deze themapagina van de Europese Commissie.
Gegevens over de links tussen 15 Europese kerntechnologieën en kritieke en strategische grondstoffen komen uit een rapport van de Europese wetenschapsdienst JRC dat per technologie een beeld schetst van de productieketen en de nood aan materialen.